True love
Na een verloren gegane liefde, gekweld door gedachtes over liefde en dood (Eros & Thanatos) moest ik deze tekening maken (150 x 175 cm). Als documentatie legde ik een vuistdik plakboek aan, met alle afbeeldingen uit mijn archief die over de dood gingen, waaronder foto’s van die marmeren grafbeelden van gesluierde vrouwen, die zich wenend over tombes werpen. Lang heb ik getwijfeld over de titel: Moest het zijn ‘True lovers’ of ‘True love’. Deze komen uit een gedicht van Wiliam Blake:
My silks and fine array,
My smiles and languis’d air,
By love are driven away;
And mournful lean Despair
Brings me yew to deck my grave
Such end true lovers have.
His face is fair as heav’n
When springing buds unfold;
O, why to him was’t give’n,
Who’s heart is wintry cold?
Hist breast is love’s all worship’d tomb,
Where all love’s pilgrims come.
Bring me an axe and spade,
Bring me a winding sheet;
When I my grave have made,
Let winds an tempests beat:
Then down I’ll lie, as cold as clay
True love doth pass away!
Afmeting: 150 x 175cm